Tijd voor een update!!

Lieve familie, vriendjes, vriendinnetjes,

Het is een tijdje geleden sinds mijn laatste bericht. Voor mijn gevoel gaan dingen 'gewoon' hun gangetje maar ondertussen valt er toch wel het een en ander te vertellen. Hier dus mijn volgend verhaal.

Papa en mama
In het laatste verhaal schreef ik dat mijn pa en ma aan zouden komen voor hun vakantie. Wat leuk en fijn om hen weer te zien! Ik heb hen het weeshuis laten zien natuurlijk en de 'hot spots' van Lakeside. We hebben de 5 daagse Poonhill trek gedaan, voor paps en mams het hoogtepunt van hun vakantie, letterlijk en figuurlijk. Ook ik was in tegenstelling tot vorige keer topfit (volgens Bhim alles te danken aan de Dal Bhat die ik nu twee keer per dag eet) en Poonhil (3210 m)l heb ik deze keer eigenlijk redelijk makkelijk bereikt.
Tijdens de trek was Bhim weer onze gids en de porter was Thirta. Ook een toffe kerel die ons kaartspellen en kaarttrucjes leerde. Tegenwoordig ga ik nog steeds bijna iedere week wat drinken met Bhim en Thirta, heel gezellig.
Na de trek zijn we nog 3 dagen in Chitwan National Park geweest. Hier zijn we de jungle ingetrokken met een boot-, wandel-, jeep- en olifantsafari. We hebben o.a. olifanten, neushoorns, krokodillen, mooie vogels en herten gespot. Het hotel waar we zaten was jammer genoeg erg rustig en het was enorm heet, tegen de 40 graden. Helaas werd het zwembad bewoond door kikkers en het water zag eruit als een of andere groene groente shake dus hier hebben we maar geen gebruik van gemaakt.
Het waren gezellige dagen en leuk om het beeld van Nepal mee te krijgen vanuit pa's en ma's perspectief. Het land waar ik ondertussen mijn draai goed heb gevonden, maar voor paps en mams een wereld van verschil waar ze lastig aan zouden kunnen wennen. Ondanks dat hadden ze een indrukwekkende en mooie vakantie, tot over een paar maanden!

Nepali family
Toen ik terugkwam in Pokhara en bij het weeshuis kreeg ik een nieuwe kamer bij een gezin in huis. In Nepal is een nieuwe regel dat vrijwilligers niet meer in weeshuizen mogen overnachten, waarschijnlijk zijn er veel gevallen van misbruik.
Mijn nieuwe kamer is zo'n 100 meter lopen van het weeshuis en sinds dag 1 kan ik het supergoed vinden met mijn nieuwe familie! Het gezin bestaat uit moeder Laxmi, vader Hari en zoons Aman (20) en Abishek (15). In het begin kwamen ze elke avond als ik 'thuis' even kletsen, na een paar dagen werd ik uitgenodigd in hun woon/slaapkamer om tv of film te kijken of naar een van de vele verhalen van Hari te luisterenen, Aman te helpen met zijn engelse taalcursus of te lachen om de komische Abishek waar ze zo trots op zijn omdat hij op school een prijs had gewonnen met een dans/comedy act.
Laxmi noemde mij al snel haar dochter en ze is very very happy. Laxmi spreekt nauwelijks engels en ik amper Nepali, maar toch heb ik met haar het beste contact. Elke morgen als ik opsta komt ze met thee en wat te eten en blijft ze bij me zitten en proberen we wat te kletsen tot ik weg ga. En als ik 's avonds 'thuis' kom dan staat er meestal ook wel wat kleins te eten klaar. Ze nemen me ook mee op allerlei uitstapjes. Zo hebben we World Peace Pagoda, Varahi temple, Devi's falls, Gupteshwor Mahadev Cave en het dorpje Dobila bezocht.
Afgelopen dinsdag nam Hari me mee op de motorbike naar Gorkha. Voor de nepalese cultuur een belangrijke plek. Dit is namelijk de geboorteplaats van de voormalige koning(en). Het oude paleis/fort/tempel bevindt zich op een bergtop met mooi uitzicht over de Trisuli Valley en bij helder weer ook mooie bergtoppen maar deze waren deze dag helaas niet te zien. Ook andere toeristen ben ik hier niet tegen gekomen en er waren dan ook veel nepalezen die nieuwsgierig allerlei vragen aan Hari begonnen te stellen. 'Waar komen jullie vandaan? En welk land komt zij uit? Wat doet ze hier in Nepal? Etc.'
Het was een toffe dag maar aan het eind van de dag waren mijn benen stijf en kont hard en hoofd rood van het in totaal acht uur achterop de motorbike zitten in de zon. Dat was een heftig maar zeker een mooi ritje, achterop de motorbike kun je pas echt goed om je heen kijken naar dat fantastische Nepalese landschap.

Maar goed, ik ben dus helemaal opgenomen binnen de familie en het voelt echt als thuiskomen iedere dag na mijn werk in de warme en gezellige sfeer bij de familie Lamichhane. Heerlijk!

Kurta
Inmiddels heb ik me ook een Kurta laten maken, een kleed waar Nepalese vrouwen dagelijks in rondlopen. Je zoekt een mooi stofje uit, dat wordt verkocht in sets met stof voor de jurk, broek en de sjaal. Dan ga je naar de kleermaker en die maakt het voor jou op maat. Het stof kostte 10 euri, de kleermaker 3 euri dus voor dat geld kon ik het niet laten. Een fleurig resultaat! En als ik de kurta aan heb ik de lokale bus, dan zit dus echt iedereen me glimlachend aan te kijken, heel schattig, haha!

Weeshuis
Ook in het weeshuis heb ik het nog steeds erg naar mijn zin. Iedere dag word ik overspoeld met knuffels, kussen en Poek-geroep. Dat begint al als ik aankom in de ochtend, dan staan 8 kinderen in de rij voor een knuffel. Heel schattig allemaal maar er moet ook serieus gewerkt worden! Na school help ik de kids met hun huiswerk en pas als alles af is, mogen ze een spelletje spelen op mijn ipad, dat werkt zeer motiverend. Ook dan komen ze dus weer met 10 tegelijk om te laten zien dat hun huiswerk af is en geduld om netjes te wachten hebben ze dan niet. Maar als ze dan eenmaal aan het spellen zijn, zijn ze weer stil en heb ik weer effe rust.
Verder verloopt eigenlijk elke dag weer anders. Eigenlijk had ik van tevoren verwacht veel te lezen en haken tijdens mijn periode hier maar dat valt tegen! Als de kids naar school zijn, help ik vaak met poetsen of ik word meegevraagd op kraamvisite ergens of om mee te gaan naar een winkel of er moet gewerkt worden aan het kippenhuis, er is altijd wel weer wat, net hoe het uit komt. Soms ga ik effe lekker slapen, sinds ik bij die nieuwe familie in huis zit lig ik namelijk veel te laat in bed.
De tijd vliegt in ieder geval voorbij, over een week moet ik alweer afscheid gaan nemen van alle lieve kindertjes...

Elderly Home
Op zaterdag 18 mei gingen alle kinderen samen koken voor het bejaardenhuis hier vlakbij. In Nepal zijn er over het algemeen niet veel bejaardenhuizen omdat bejaarden normaal gesproken bij hun zoons en dochters wonen, maar deze mensen hebben dus geen familie en hebben weinig tot niets te makken. Het bejaardenhuis is totaal afhankelijk van giften. Veel mensen uit de omgeving komen regelmatig eten brengen. Maar deze bijzondere dag werden de oudjes uit hun huisjes gehaald door onze kindjes en kregen een lekkere maaltijd in het kinderhuis en de kids hadden een paar dansjes ingestudeerd. Een aantal ouwelui gingen ook nog even met de voetjes van de vloer, het was een geweldige dag voor de ca.40 ouderen maar zeker ook voor de kinderen. Het kinderhuis wil in de toekomst meer dergelijke projecten doen om het contact en betrokkenheid met de omgeving te versterken. De meeste kinderen zitten in hun vrije tijd binnen de hekken en muren van het kinderhuis dus op deze manier krijgen ze dan toch een breder perspectief op hun omgeving.

Haken
Het haken gaat nog steeds als een sneltrein! Sommige meiden verslapen zich regelmatig omdat ze de nacht ervoor weer te lang zijn blijven haken. Ondertussen hebben we al 3 keer wol gekocht, in totaal zo'n 15 kilo. Ze maken vooral handschoenen, mutsen, dekentjes en kussentjes.

Sponsorgeld
Ondertussen is er 1.500 euro ingezameld voor het weeshuis. 1.200 euro hiervan is besteed aan het kippenhuis. De afgelopen maand is er hard gewerkt aan de realisatie hiervan. In het kippenhuis kunnen 500 kippen gehouden worden voor de verkoop. Op deze manier heeft het weeshuis een eigen en constante bron van inkomsten en wordt dus minder afhankelijk van sponsorgelden.
Verder is er zo'n 150 euro in het haakproject gestoken en 150 euro voor 'overigen' zoals een nieuwe volleybal, nieuwe pannen, nieuwe blender, 10 visnetten, uitje met oud en nieuw, stiften, potloden, whiteboard voor activiteiten en wat schoonmaakdingen.
Mocht iemand nog geld willen storten voor het weeshuis, dan is dat natuurlijk nog steeds van harte welkom! Dat kan op rekeningnummer 103996508 t.n.v. P. Jonkers o.v.v. SYIN.

Breakfail Accident
In Nepal gebeuren helaas nog wel eens wat ongelukken. Zo ook twee weken geleden hier achter het weeshuis. Daar loopt een stijle weg omlaag. Ik zat lekker met Hira te haken, we hoorden een vrouw gillen en alle kippenhuis-werkers renden als een speer de poort uit en riepen dat we ook moesten komen, 'accident'!
Een tractor die de berg af was gekomen had een breakfail, is met aanhanger 5 meter de afgrond ingevlogen waarbij de tractor zelf, waar de bestuurder op zat, ondersteboven terecht is gekomen, in een hoek van 180 graden t.o.v. de aanhanger. We kwamen aanrennen, de bestuurder zat helemaal vast met zijn lijf onder het wiel van de tractor. Zijn hoofd en gebalde vuist staken er aan de zijkant uit, zijn lijf onder het wiel was helemaal ingedeukt, hij leefde blijkbaar nog op dat moment maar dat zou helaas niet lang meer duren. Met man en macht werd geprobeerd de tractor weg te duwen maar zonder succes. Er werd geschept, gekrikt, zonder succes. De politie arriveerde na 30 minuten, zij stonden erbij en keken ernaar.
Uiteindelijk na 45 minuten kwam iemand met megadikke touwen die om het wiel van de tractor werden gebonden en vanaf de weg, 5 meter hoger, waren er wel 50 man die de tractor via de touwen opliftten. De man kon onder de tractor vandaan worden gehaald en werd redelijk lomp aan voeten en handen naar een politie-auto gesleept, die hem vervolgens naar het ziekenhuis heeft vervoerd. Uiteindelijk is de arme man overleden.
Achteraf hoorde ik dat de normale bestuurder van de tractor zijn eerste vakantiedag had deze dag, heeft die even geluk! Hij had blijkbaar vaker gezegd dat die tractor niet goed was... En dan te bedenken dat zij werken voor de overheid... Tja, ook dat is Nepal...

Weer
Het hete regenseizoen is in volle gang hier! Soms regent het een paar dagen aan een stuk maar sinds een week of twee regent het vooral 's nachts. Overdag schijnt dan de zon en is het bloedjeheet! Tussen de 35 en 40 graden. Zelfs stil zitten bezorgt je dan zweettranen over je hele lijf. Door de vele regen die valt is de lucht erg vochtig. Iedere dag is het dus weer hopen op een verkoelende bui... En er komen af en toe onweersbuien voorbij, voor ons ongekend hoe HARD! Alsof de oorlog in de straat is uitgebroken. Afgelopen nacht bijvoorbeeld tot 4 uur wakker gelegen van de mega knallen en kamerverlichtende flitsen waar maar geen eind aan kwam... Ik heb vannacht dan ook vaak aan Sandra Swijen gedacht, ben maar blij dat je niet hier was, hahaha ;-)

Ziek
Afgelopen week na het Gorkha avontuur was ik ook een paar dagen ziek! Eigenlijk begon het al twee dagen voordat we naar Gorkha gingen maar op de Gorkha dag voelde ik me wel oké. Maar ik kwam terug met koorts en blaasontsteking... Al had ik zelf het idee dat ik die hoge temperatuur vooral te danken had aan die 8 uur op de motorbike in de volle zon. En in de volle zon is het hier wel rond de 35 tot 40 graden op het moment.
Ik heb in ieder geval antibiotica gekregen en voel me nu wel weer prima. Maar ik denk ook mede dankzij alle goede zorgen van mijn familie en weeshuis staff die op ziekenbezoek kwamen en me overspoelden met water, noodles, juice en biscuits. Haha!

Tot slot
Nog maar een week en dan zit mijn werk in het weeshuis er alweer op... De tijd vliegt! Daarna blijf ik nog twee weken in Pokhara 'hangen' en daarna nog twee weekjes India waar ik Rene a.k.a. Stok tref en vandaag heeft ook Bartje te horen gekregen dat hij vrij krijgt dus ook hij komt deze kant op!!! Op 14 juli vlieg ik dan weer door naar Bangkok waar ik op 15 juli Linda in mijn armen kan sluiten!! Wat een fantastische vooruitzichten.
Wanneer ik terugkom in Nepal is een vraag die mij hier regelmatig wordt gesteld. Ik weet het nog niet, ik weet nu al dat ik dingen ga missen maar ook dingen die ik zeker niet zal missen!

Waar ik goed aan kan wennen:
- Het komt zich hier niet op de 5 minuten of 15 minuten of nog meer...
- Leven van dag tot dag
- Supergastvrijheid van Nepalezen
- Heerlijke roti met groentecurry
- Iedereen praat met elkaar en is behulpzaam
- De vrolijkheid en humor van Nepalezen
- De relaxte sfeer overal...
- Het prachtige landschap met de fantastische views op de Himalaya's
- Heerlijke verse sappige zoete mango's
- Dat iedereen je didi (betekent zus) noemt, alsof heel Nepal een grote familie is

Waar ik moeilijk aan kan wennen:
- Ja-zeggen-nee-doen-mentaliteit van Nepalezen
- Geen systeem-denken, iedereen doet hier maar wat
- Vuil dat overal zomaar wordt gestort
- Kakkerlakken
- Met de handen eten
- Sompige sojaballetjes in het eten, het eerste voedsel in mijn leven dat ik echt niet weg krijg

Zoals jullie lezen gaat alles dus zijn gangetje ;-) Ik vermaak me hier nog wel effe en voor we het weten is het alweer 2 augustus en ben ik alweer terug, zit het hele avontuur er alweer op! Maar daar denk ik nog effe niet aan, eerst nog even genieten van het genieten.

Heel veel liefs!!!
Puck

ps. Foto's volgen hopelijk later, deze computer herkent mijn camera niet :-(