Nepal Trek en vertrek

Heee beste vrienden!

Momenteel zit ik alweer 3,5 week in Nepal en is Bart alweer een week thuis, maar onze laatste twee weken samen waren zeker onvergetelijk!!



We kwamen aan in Nepal, Kathmandu, op 18 maart. Jeetje, wat een wereld van verschil vergeleken met alles wat we tot nu toe gezien hadden tijdens onze reis. Chaotisch, vies en stoffig waren de eerste indrukken die ik kreeg. Wel een heerlijk aangename temperatuur vergeleken met de afgelopen weken, bij 20 tot 25 graden kregen we het zelfs een beetje koud, haha!

In Kathamandu troffen we Sandra, mijn Floriade-collega, die voor ons al een kamer had gereserveerd in een hostel. De eerste uren spendeerden we aan het uitwisselen van onze reisverhalen en ervaringen onder het genot van een Everest biertje.

In Kathmandu zijn we twee dagen gebleven. We deden een stadswandelingetje uit de Lonely Planet, bezochten Durbar Square, gingen om 16.00 naar het huis van de ‘Royal Kumari’ die dan even een minuutje haar gezichtje uit een raampje steekt. Een Kumari is een meisje waarvan mensen denken dat zij de reincarnatie van de god Taleju is. Ze is Kumari tot het moment dat ze gaat menstrueren, daarna wordt er weer een andere baby gekozen die dan de nieuwe Kumari wordt.

En verder bezochten we Swayambhunath a.k.a. Monkey Temple, Pashupatinath (een heilige plek langs de Bagmati River waar overleden mensen verbrand worden) en de Tibetaanse Bodhnath Stupa (grootste Stupa in Azie waar dagelijks 1000en pelgrims een rondje omheen komen lopen).



21 maart namen we de bus naar Pokhara, de plaats waar ik de komende maanden zou verblijven.Het ligt ca. 200 kilometer vanaf Kathmandu. De bus deed er zo’n 8 uur over via bergweggetjes met veelal onverharde wegen vol bulten en hobbels.

Ook in Pokhara had Sandra weer een kamer voor ons geregeld, zij reisde al een dag eerder naar Pokhara. Na Kathmandu was Pokhara wel een verademing, een rustig peaceful plaatsje aan een mooi meer tussen de Bergen… Hier ga ik me zeker amuseren!



De eerste dag in Pokhara bezochten we het weeshuis waar ik inmiddels aan de slag ben gegaan. Het was een zeer hartelijke eerste ontmoeting. We kregen een warm onthaal met thee, een witte sjaal die staat voor geluk en een tikka op ons voorhoofd. Het weeshuis lag werkelijk op een prachtige rustige plek, grenzend aan de rand van een vallei waar een rivier doorheen stroomt en mooi uitzicht op de bergen. We kregen een rondleiding, maakten kennis met staff en kinderen en kletsten wat met de andere vrijwilliger. Ik kreeg al meteen zin om daar te gaan verblijven! Maar eerst… de trekking!



23 maart was onze eerste trekking dag. We hadden een vlucht naar Jomsom, gelegen op ruim 2.700 meter hoogte. Onderweg hadden we mooi uitzicht over de bergtoppen van het Annapurna gebied, zo heet dit deel van de Himalaya. Overigens noemen ze een berg hier pas een berg als die hoger dan 6.000 meter is, anders vinden ze het meer een heuveltje, hahaha!

Vanuit Jomsom begonnen we aan de 6 daagse tocht door de bergen samen met Bart, Sandra, Bhim de gids en Diwan de porter van onze trekkersrugzak. En wat was het waanzinnig!

De eerste dag was de route voornamelijk vlak, wat wel lekker was om mee te beginnen. We kwamen na 2 uur aan in een schattig dorpje waar we in een guesthouse verbleven. Hier werden we direct vergezeld door een hond. Hij kwam met ons binnen lopen en wij dachten dat de hond bij het guesthouse hoorde maar het guesthouse dacht dat de hond bij ons hoorde, hij bleef namelijk constant bij ons. We gaven hem dan ook maar een naam: Jemjem. Dit betekent in het Nepalees: Let’s go. Helaas was het guesthouse in de avond niet meer zo blij met de hond, aangezien hij achter de huiskat aanging en daarbij de halve tent onderste boven rende. Hij werd dan ook meteen naar buiten gestuurd waar hij voor de deur ging zitten en bleef wachten totdat iemand hem toch weer binnen liet. Toen wij naar bed gingen hebben ze hem weer naar buiten gedaan en de dag erna zat Jemjem er nog steeds en hebben ze hem weer binnen gelaten. Toen we opstonden zat hij weer netjes voor de deur van onze kamer te wachten, hahaha! Deze tweede dag, tevens mijn verjaardag, liep hij dan ook met ons mee totdat hij vond dat wij te langzaam liepen en is naar andere toeristen overgelopen. Maar ondertussen waren we ook alweer door een andere hond vergezeld die we de naam Kalo bhai gaven, zwarte broer. Hij kreeg onderweg ruzie met iedere andere hond die we tegen kwamen en op een gegeven moment was ook onze zwarte vriend ergens verdwenen…

Helaas was ik deze tweede dag een beetje ziekjes, die nacht had ik een aantal keren het toilet moeten bezoeken en ik was gedurende de dag dan ook een beetje flauwtjes en last van mijn buik. Bij aankomst bij de bestemming van die dag na ca. 7 uur heb ik dan ook eerst een powernapje gedaan (misschien komt het wel gewoon omdat ik ook weer een jaartje ouder ben geworden) en vervolgens kon ik van mijn verjaardag gaan genieten. Er was op kosten van Dambar, de eigenaar van het trekkingbureau en tevens de coordinator van het weeshuis waar ik aan de slag ga, een appelpie voor me gebakken met een lekker laagje chocolade erop. Die werd met kaarsjes en de tekst ‘Happy Birthday Puck’ (mede mogelijk gemaakt door Bart en Sandra) binnengebracht. Het zag er zeer feestelijk uit, even een wens doen en heel hard blazen maar! Een aantal kaarsjes gingen uit maar direct weer aan en de eigenaar van de toko die de taart had binnen gebracht schreeuwde het uit van het lichen, wij hadden nog niet direct in de gaten wat er aan de hand was. Nog een keer blazen, weer wat kaarsjes uit maar direct weer aan en die kerel ligt weer helemaal in een scheur en knijpt vanuit zijn emotie Bart zijn arm helemaal fijn, en hij schreeuwde: ‘ HAHAHA, MAGIC CANDLES, WHAHAHAHAAAAAA!’, hihihihi, we kwamen niet meer bij alleen al omdat die kerel zo in een deuk lag, hilarisch!

De taart was in ieder geval heeeeerlijk, die ga ik niet snel meer vergeten ;-)

‘s Avonds nog een leuke verrassing. Terwijl ik lag te powernappen, hadden Sandra en Bart ontdekt dat er hutspot op het menu stond en hadden dit als verrassing maar alvast besteld voor het avondeten. Ondanks mijn buikproblemen was het een topdag!

De derde dag liepen we verder naar Tatopani, deze dag hebben we er zo’n 9 uur over gedaan. In Tatopani was een heerlijke hotspring waar we de spiertjes even lekker konden laten ontspannen. Dit voelde zo goed dat we besloten om de dag erna een rustdag in te plannen, ook mede omdat deze dag het Holy-festival was. Een nationale feestdag waarbij iedereen elkaar bekogeld met ballonnen gevuld met kleurwater/verf of waterpistolen met kleurwater of elkaar lekker ondersmeert met kleurpoeder. De vierde dag sliepen we dus lekker uit, trokken onze oude kleren aan en gingen de straat op om het gevecht met de kinderen in het dorp aan te gaan. Hahaha, wat was dat lachen! We werden al snel vergezeld door een downsyndroom kereltje die ons bewaakte voor alle kinderen die ons wilden beschieten en hij bleef continu bij ons, heel schattig. ’s Middags konden we ons lekker wassen en nog meer uitrusten bij de hotspring. De dag erna zou pittig worden, 1.700 meter omhoog dus we konden wel wat rust gebruiken...

Dag vijf was dan ook heeeel pittig. Veel stijle stukken omhoog. Het schijnt de meest lange en stijle tocht te zijn in het Annapurna Circuit. De eerste helft ging me goed af maar waarschijnlijk was mijn lunch niet energievol genoeg waardoor ik het laatste stuk echt helemaal op was, dat was wel even afzien maar we hebben eindbestemming Ghorepani op ca. 2.800 meter hoogte wel gehaald. De laatste 300 meter heb ik geloof ik een half uur over gedaan. Meteen een powernapje gedaan, wat gegeten en meteen weer gaan slapen rond 8 uur, want de volgende dag zouden we rond 5 uur opstaan om de zonsopgang te bekijken op Poonhill, een bergtop 400 meter hoger dan Ghorepani. Echter voelde ik me die nacht weer niet echt goed, was ik blij dat het toilet tegenover onze kamer zat en was ik de volgende ochtend dan ook nog steeds behoorlijk leeg en Poonhill niet gehaald heb. Maar het uitzicht vanaf halverwege was ook mooi. Gelukkig was de rest van de dag alleen maar bergaf en dat was aardig te doen. En ook echt weer een supermooi stuk om te lopen. Waar het begin van de trek redelijk kaal was met mooie uitzichten op allerlei bergtoppen, was dit deel heel groen, mooie bloeiende rhododendronbomen en struiken en stromende riviertjes tussen rotsen. We liepen deze dag tot het eerste beste punt waar we een jeep konden nemen die ons afzette bij de eindbestemming van de trek. Omdat we een rustdag hadden ingepland die aanvankelijk niet voorzien was en omdat ik me niet zo lekker voelde was het wel zo prettig om het laatste deel van de trek in te korten.

Wat was het een mooie trek en we hadden een leuke groep. We hebben het erg gezellig gehad ook met de trekker en porter die de hele dag Dal Bhat eten (rijst met een linzensausje), zoals ze zelf zeiden: Dal Bhat Power 24 Hours. We hebben na de trek dan ook een t-shirt voor hen laten maken, te zien op de foto’s.



Na de trek hadden we nog twee daagjes om in Pokhara wat rond te hangen en op 31 maart was dan toch echt het moment dat Bart en ik afscheid van elkaar moesten gaan nemen. Dat ging natuurlijk met een lach en een traan, om de fantastische tijd en de geweldige avonturen die we samen hebben beleefd. Samen...

· ‘betoept’ geworden op de eerste dag in Shanghai

· de Chinese muur beklommen en bewandeld

· de eerste Pekingeend gegeten

· spannende Chinese busreizen beleefd

· kou gevat in de Tibetaanse graslanden

· de pelgrimstocht gelopen in Xiahe

· in een Chinese film gespeeld

· de grootste buddha ter wereld de hand geschud

· de uberpittige Sichuan hotpot overleefd

· door de Karstgebergtes gefietst en verdwaald

· Chinees nieuwjaar gevierd

· tussen de Chinezen in de slaaptrein gelegen en hutjemutje op de hardseats gezeten

· Valentijnsdag in Hanoi gevierd

· uitzichtloze bergen beklommen op Cat Ba Island

· bootje gevaren in Halong Bay

· vluchtig geweest in Sapa

· genoten van de eerste warmte in Hue

· op maat kleren laten maken in Hoi An

· de eerste duik sinds 6 jaar gemaakt in Nha Trang

· gezweet in Ho Chi Minh

· gerelaxed in Sihanoukville

· gekapt in Kampot

· verdrietig geweest bij Killing Fields in Phnom Phen

· ons klein gevoeld bij Angkor What

· te dure taxi genomen in Siem Reap

· genoten van de McDonalds in Bangkok

· aapjes kijken bij Monkey Temple

· doden verbrand zien worden

· gespeeld met de kinderen in het weeshuis

· kinderen met kleur besmeurd

· de mooiste wandeling van ons leven gemaakt

· heel veel lol gehad



Dat kunnen we in onze zak steken!

Ondertussen ben ik alweer een dikke week in het weeshuis bezig en ik kan jullie alvast vertellen: ik heb het erg naar mijn zin en de tijd vliegt nog steeds voorbij. Maar de details daarover bewaar ik nog even voor het volgende verhaal.
Komend weekend zullen er ook nog een aantal foto's aan dit en het vorige verhaal worden toegevoegd.



Gegroet,

Duck en Bari

(onze namen volgens onze trekking permit)